Abdullah bin Mübarek hazretleri, bir gün yola çıkmıştı. Tenha bir yerde koyun otlatan ufak bir delikanlıya rastladı. İlim sahibi bir zat olan Abdullah bin Mübarek bu çobanın böyle ilim öğrenebileceği yaşı çobanlıkla geçirmesine üzüldü ve ona acıdı. Kendi kendine; “Bu zavallının çocukluğu bu ıssız yerde çobanlıkla geçiyor. Büyüdüğü zaman ilim öğrenmemiş olacak. Rabbini tanımayan bir kişi olacak.
